पुराय जगाचेर एक सांवट आयला. आनी पुराय जग एकठांय आयलें
जाल्यारूच तें ना जातलें हेंच आयच्या दिसाचें एकमेव सत्य. हें सत्य ल्हवू ल्हवू
सगळेच मानून घेवपाक लागल्यांत. सगळ्यो शिमो, सगळे फरक पुसट जावपाक लागल्यात. हें
सांवट ना करपाक पुराय जग एकवटलां.
कांय गजाली मनश्याच्या हाता भायल्यो आसतात. कोरोना
म्हादुयेंस हेंय अश्यातलेंच एक. स्वताची कसलीच चूक नासतना कितेंय भोगचें पडलें काय
मनीस थतरवितर जाता. ताका राग येता, ताची चिडचीड जाता. सद्या आमी सगळेच ह्या
परिस्थितींतल्यान वतले. पूण पर्याय ना. ह्या धर्तरेचो एक भाग म्हणून आमकां हें
भोगचेच पडटलें. सगळ्या सांगातान एकठांय रावचेंच पडटलें.
ह्या असल्या गंभीर परिस्थितींत कांय गजाली खूब म्हत्वाच्यो
आसात. दर्याची एक लाट सगळेंच कितें आपल्या सांगातान घेवन वता. तंत्रज्ञानाच्या
ह्या महाभयंकर युगांत दर दिसा अश्यो तरेकवार लाटो येत रावतल्यो. तांकां सामोरे
वचया. मातशे कणखर जावया.
कोणाचे आयकुचें?
फाटले कांय दीस आमचेर म्हायती आनी निर्देशांचो बडीमार जायत
आसा. आमची जीण आमी न्हय जाल्यार कांय प्रमाणांत हेर बाकीचे नियंत्रीत करपाक
लागल्यात हें आतां सत्य. आनी ते गरजेचें. अश्या तरेचीं पावलां मारली ना जाल्यार
पुराय समाजाक ते मारक. पूण हें करता आसतना दुसरे सांगतात ते सगळेंच आयकूंक जाय
अशेंय ना. सत्या बरोबर कितलेशेंच असत्य आमचेर लादपाचे यत्न चल्ल्यात ते आमी जाणून
घेवया. तंत्रज्ञानाच्या ह्या युगांत आमचे कडेन योग्य म्हायती मेळोवपाचे जायते
पर्याय आसात. आमचे नशीब की ह्या तंत्रज्ञानाक लागून देशाचो प्रधानमंत्री लेगीत
आमचे कडेन सरळ संवाद सादपाक शकता, राज्याचो मुख्यमंत्री कितें उलयता हें आमकां
दोळ्या सामकार दिसता. सरकाराचे चडशे आदेश वॉट्सएपाच्या माध्यमांतल्यान आमचे मेरेन
पावतात. खंयच्या खबरेपत्रा आनी चॅनलांच्या ट्विट वा फॅसबूक पोस्टांचेर भरवंसो दवरप
हें आतां मेरेन आमी जाणून घेतलाच आसतले. आमी सतर्क रावया आनी चुकीच्या म्हायतीचेर
जाता तितले दुर्लक्ष करया. दुर्लक्ष करतना जमता तेन्ना ती म्हायती चूक आसा हेय
हेरांच्या नदरेक हाडपाचें काम आमी करया. कारण अशें केल्ल्यान ताचो प्रसार मातसो
तरी उणो जातलो. ह्या कठीण वेळार एकामेकांक आदार दिवप आनी एकामेकांक योग्य दिका
दाखोवप हे आमच्या सगळ्यांच्या हातांत आसा हे आमी जाणून घेवया.
आमची मानसीक भलायकी
सांबाळया.
परिस्थिती स्वताच्या हातांत नासली काय खंयचोय मनीस हतबल
जाताच. तातूंत एका धडधाकट मनश्याक कांयच काम करनासतना म्हयनोभर घरांत कोंडून
दवरलें जाल्यार ताच्या मानसीकतेचेर ताचो परिणाम जातलोच. अश्या वेळार एकामेकांक
समजून घेवन आदार करप भोव गरजेचें. सगळ्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार ह्या कठीण वेळार
आमी दर एकट्याक जाय तशे वागपाची मेकळीक दिवया. कोण तापतलो, कोण फुगार जातलो, कोण
पिरंगतलो, कोण बेजारतलो आनी घडये कोण आपल्या सभावाच्या विपरीत वेगळेच किते तरी
करतलो पूण हे सगळें परिस्थितीक लागून घडटा हाचें भान आमी दवरया. परिस्थिती हाता भायर
आसली काय सगळ्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार आपलें परिक्षण बोल्सांत दवरप. कोणाचेच विशीं
कसलेंच मत तयार करपाचो हो वेळ न्हय. कोण म्हाका समजून घेना वा कोण म्हाका जाय तशें
वागना हें चिंतपाचो हो वेळ न्हय. हो वेळ जाता तितलो थंड रावन स्वताकूच समजून
घेवपाचो. आमी ते करया. घोव बायलेचीं झगडीं वाडल्यात हें निरर्थक जॉक्स पसरावच्या
परस दर एका नात्यांत ह्या वेळार तेढ उठपाक शकता हाचें भान आमी दवरया. आनी ते ना
करपाक संयमान वागया.
सगळेंच नदरेंतल्यान
भुरग्यांक सांबाळया.
ह्या विचित्र काळांत सगळ्यांत चड कोणाचेर परिणाम जातलो जाल्यार
तो आमच्या फुडल्या पिळगेचेर. सान भुरग्यांक सद्या कितें चल्ला हाचें भान येवप गरजेचें.
तांच्या वयाक लागून तांकां पुराय तरेन परिस्थिती कितें आसा ते समजचें ना. अश्या
वेळार आमी तांकां बळगें दिवया. सगळ्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार तांकां कितें चल्ला
हाची थोडी तरी म्हायती जमता त्या पद्दतीन दिवया. भुरग्यांक आमी सदांच उणाक लेखतात.
तांकां कांयच कळना म्हणून तांकां कडेक उडयतात. तशें करनासतना तांकां समजता त्या पद्दतीन
आमी तांकां हे परिस्थितीचें आनी कोरोना दुयेंसाचें गांभीर्य पटोवन दिवया.
कितलीशींच कार्टुनां वा साद्या सोंपें तरेन ह्या दुयेंसां विशीं सांगपी पोस्टर
सद्या वेगवेगळ्या माध्यमांनी घोळटात. तांचे आदारान आमी भुरग्यांक ह्या दुयेंसा
विशीं तशेंच ह्या दिसांनी घेवपाक जाय त्या जतनाये विशीं समजावन सांगया.
भुरगीं घरांत आशिल्ल्यान तांचो वेळ कसो पासार करप हे विशीं
पालकांक प्रस्न सतयता आसतलेच. आनी अश्या वेळार आदाराक येतले ते मोबायल फोन आनी
टिवी. मात आमी एक लक्षांत दवरया, कोरोना दुयेंस एक ना एक दीस ना जातलें मात
भुरग्यां बरोबर आमी तयार करतात त्यो संवयो मात सासणाच्यो उरतल्यो. भुरग्यांचो
स्क्रीन टायम थोडोसो नियंत्रीत करतना तांच्या सांगातान हेर जाय त्यो गजाली करूं
येतात हाचें भान आमी दवरया. पुस्तकां वाचया, तांचे सांगातान हस्तकला, चित्रकला
करया, खेळया, पिशेपणां करया. रांदचीकुडींत लेगीत तांचो आदार घेवया. भुरग्यां
सांगातान भुरगीं जाली जाल्यार हे परिस्थितींक आमी लेगीत बरे तरेन सामोरे वचपाक
शकतलीं. फकत थोडीशी आमची जिवन पद्दती आमकां बदलची पडटली इतलेंच. मोबायल आनी टिवीचो
आदार घेतना लेगीत थंय फकत गेम्स आनी कार्टुनां सांगातान हेर बर्यो गजालीय आसात
ताची उस्तवारी करया. थोडेशें शिकया, थोडें शिकोवया.
कोरोना दुयेंस एक दीस ना जातलेंच. मात तो मेरेन आमी स्वताक
अस्ताव्यस्त करपाची गरज ना. ह्या आपतकालीन काळांत आमी सगळींच एक व्हड कुटुंब जावन
वावुरया. एकामेकांक आदार दिवया. एकामेकांक जपया.
अन्वेषा सिंगबाळ
मडगांव, गोंय
No comments:
Post a Comment