आनीक एका बलात्कारान देश हादरला. हें पयलेंच फावट घडला अशें न्हय. हाचेंय पयलीं अश्या तरेच्यो घडणुको सामकार आयल्यात. कांय दुर्लक्ष जाल्यात तर कांय प्रसिध्दीक पावल्यात. कांय जाणां खातीर मेणवाती पेटल्यात तर हेर स्वताच उज्यांत पेटून गेल्यात. जावंक ना तें एक. ही प्रकरणां ना कमी जाल्यात ना थांबल्यात. कारण दर फावट आमी वेल्यावयर बोवाळ केला. आड्डी मारल्यात. सोशल मिडियाचेर तावातावान उलयल्यात. मात ह्या प्रकरणांच्या मुळांत आमी केन्ना गेलीच नात. बलात्कार, बायलेचें लैंगीक शोशण ही एकवेळची घडणूक न्हय हें आमी केन्ना जाणून घेतलेंच ना. हे फाटली मानसीकताय समजून घेतली ना. म्हणूनच तर कडक कायद्यांची मागणी आनी एनकावण्टर मनोवपा पेल्यान आमी केन्ना पावले नात. खरेंच हे केल्ल्यान बायलेचे दर दिसा जावपी सोशण थांबतले? बलात्काराच्या मानसीकतायेक पूर्णविराम मेळटलो?
विकृती न्हय, मानसीकताय!
कितले फावट आमी बलात्कार, लैंगीक अत्याच्यारांक विकृती म्हणून कडेक काडला. ना जाल्यार बलात्कार करपी मनशाक मानसीक रोग्याचें नांव दिला. मात कितल्याशाच बलात्कारां फाटल्यान नियोजन, थारावणी आनी सगळ्यांत म्हत्वाचें बायलेक दुखोवपाची मानसीकताय आसा हें आमी विसरतात. ही मानसीकताय कशी तयार जाता? कित्याक बलात्कार बुद्द शिकवोपाचें, फकत एका बायलेक न्हय जाल्यार तिच्या पुराय कुटुंबाक हालोवन उडोवपाचें माध्यम थारता? लैंशीकते सारकिल्लो एक नाजूक विशय अपराध कित्याक जावपाक पावता? त्या दादल्याच्या मनांत फकत वासना आसता? आनी वासना आसलीय जाल्यार ती केन्ना केन्ना स्वताच्याच लागींच्या मनशा कडेन लेगीत नियंत्रणांत कित्याक उरना?
कितलीं उकती आसात आमी लैंगीकते विशीं?
लैंगीक संबंद हो जितलो नाजूक तितलोच एक सुंदर विशय. लैंगीकता ही निखटी गरज न्हय. निखटी भूक न्हय. जशे आमी नाच, संगीत, कले कडेन पळयतात तितलोच होय जिणेचो एक सुंदर भाग. हे संबंद आमकां आनंद दितात आनी म्हणूनच तर बलात्कार म्हणलो की आमच्या आंगार कांटो उबो रावता. एक नाजुकसाणेन हाताळपाचो विशय अश्या तरेन हिंसक वळण घेता हें आमकां पचोवपाक कठीण जाता. कोणाच्या मना विरुध्द ताचे कडेन संभोग करप ही किंळसावणेची गजाल हें आमकां पट्टा म्हणून काळीज चिंरता. मात आमच्या भुरग्यांक आमी ल्हान आसतनाच्यान लैंगीकते विशीं, ताचे सुंदरकाये विशीं आनी सगळ्यांत म्हत्वाचें म्हणल्यार संमती विशीं जागृत करतात व्हय. आसा आमचो समाज इतलो उकतो? कांय आयजूय लैंगीकता ही आपसूक कळपाची, प्रयोग करपाची आनी लग्न जाले उपरांत भुरगीं जल्माक घालपा इतलीच सिमीत उरल्या आमचे खातीर? ना जाल्यार हजारांनी पॉर्न वॅबसायटी आसात इंटरनॅटाच्या जाळ्यांत. त्यो पळोवन शिकपा इतलीच उरल्या कांय लैंगीकता आमचे खातीर? कित्याक लैंगीकते सारको एक विशय आमचे खातीर टॅबू जाता.
जे प्रक्रियेंतल्यान जिवन सृश्ट निर्माण करपाचो मार्ग तयार जाता ती प्रक्रियाच आमचे खातीर लजेचो विशय कित्याक जाल्या? सॅक्स हें उतर लेगीत खंय आयकलें जाल्यार आमी त्या मनशा कडेन अश्या नदरेंतल्यान पळयतात जणू कांय ताणें कितें तरी गुन्यांव केला. ह्या विशया कडेन पळोवपाची आमची नदरूच इतली संकुचीत आसा की मागीर ह्या विशींचे कुतूहल आमकां खंय घेवन वचत सांगू येना. बलात्कारा मेरेन लेगीत. कारण आमी आयकल्यात ते बलात्कार रस्त्यावेले. घरांत जावपी बलात्कारा विशीं आमी आयकून लेगीत आडनदर केल्या हें सत्य आमकां आतां पचोवचेंच पडटलें.
भुरग्यां कडेन संवाद सादात.
कायद्यान 18 वर्सां हें लग्न जावपाचें वय आसलें तरीय लैंगीकता हो विशय भुरगें 3-4 वर्सांचेर समजूंक लागता हे आमी आतां समजून घेवया. ज्या वयाचेर ताका आपल्या शरिराचो समज येता तेन्नाच्यान ताचे भितरलें कुतूहल जागें जाता. आनी ह्याच वयार ताका ल्हवू ल्हवू आपल्या शरिरा विशीं, लैंगीकते विशीं सांगपाक सुरवात जावपाक जाय हें मानसशास्त्रीय लेगीत सांगपाक लागल्यात. सान पिरायेचेर जावपी लैंगीक शोशण आनी गुन्यांव आडायतले जाल्यार भुरग्यांक सादूर करप गरजेचें. आनी ते खातीर तांचे कडेन उक्तेपणान संवाद सादप भोव गरजेचें. लैंगीकता, संभोग, भुरग्यांच्या जल्माक येवपा विशीं प्रक्रिये संबंदान आशिल्ली लज आनी ताचे भोंवतणी आशिल्लें मौन आमी जितले बेगीन पयस करतलीं तितलेच आमी बलात्कार, लैंगीक शोशण सारकिल्ल्या गुन्यावांक नियंत्रणांत हाडटलीं.
घरांत रुजवणाक घाल्ली बलात्काराची बियां ना करया.
आमच्या दर एकट्याच्या घरांत आमी एक बलात्कारी पोंसतात. बलात्काराचीं बियां आमी घरांत रुजवणाक घालतात. आनी मागीर शाळेंत, समाजांत, कामाच्या जाग्यार तांकां सारें, उदक मेळत रावतां. मात घरांतूच ह्या बियांक खोडून काडलीं जाल्यार आमी बरेच प्रमाणांत गुन्यांव नियंत्रणांत हाडपाक शकतात.
बायलेक कमकुवत लेखपी, तिका उणाक लेखपी समाजूच बलात्कारा सारकिल्ल्या मानसीकतायेक पोसवण दिवपाक शकता हें म्हजें स्पश्ट मत. ल्हान आसतनाच्यान जंय एक दादलो आपल्या घरांत चली आनी चल्या मदीं जावपी फरक पळयता थंय ताका बायलेचेर अत्याचार करप आपलो अघिकार दिसलो जाल्यार कसलें अजाप. स्वताचें ताट व्हरून भितर दवरपा पासून स्वताची मर्यादा सांबाळपा मेरेनच्यो सगळ्यो जबाबदाऱ्यो जंय बायलेचेर लादिल्ल्यो आसतात, थंय दादल्याक आपल्या मदल्या अंहकाराक जाय तशी वाट फोडन दिसलें जाल्यार मागीर ताचो गुन्यांव कित्याक करचो. ज्या दादल्याक आमी ल्हान आसतनाच्यान तूं कसो घरांतलो कर्तो आनी तूंच कसो घरचो दिवो ही शिकवण दितात आनी दुसरे वटेन बायलेक तूं कशी दुसऱ्याल्या घरांतले हाची पावला कणकणी याद करून दीत रावतात थंय दादल्याक फाल्यां ह्या परकी बायलेचेर शेक गाजयन दिसलो जाल्यार ताची चूक कित्याक करची?
असल्या ल्हान सान फरकांतल्यान बलात्कारा सारकिल्ल्या भयानक प्रवृत्तेची पोसवण जाता हें आमी विसरया नाका. बलात्कार करपी हो अशिक्षीत आसता, गुन्यांवकारी प्रवृत्तीचो आसता, गरीब घरांतलो आसता असले सगळे गैरसमज तकलेंतल्यान काडून उडोवया आनी परत लक्षांत घेवया. खबरापत्रांनी आनी चॅनलांचेर येवपी बातम्यो ह्यो कांय हाता बोटार मेजपा इतल्यो. कॅमेऱ्यांनी टिपिल्ल्यो. पूण घरा घरांनी घडपी अश्यो हजारांनी केशी कायद्याच्या चपक्यांत सांपडूंक नात. कारण तांकां आमी लग्न, मोग, नातीं, आदर असल्या बेगडी कागदांनी गुंठलायल्यात. स्वताच्या घोवाची खंयचीय इत्सा मारप ना हें ल्हान आसतनाच्यान ज्या चलयेच्या मनांत आमी रुजयला तिका दर दिसा आपल्याचेर जावपी बलात्कार मोगच दिसतलो. भुरगें जाले शिवाय पूर्णत्व ना हें जे बायलेक आमी ल्हान आसतनाच्यान पटोवन दिला ते बायलेक भुरगें जाय म्हणसर वखदां आनी उपचाराच्या घुस्पागोंदळांत मना विरुध्द काय आसना पूण अमूकच दिसा संभोग करप जंय सक्तीचें जाता थंय खंयच्या बलात्काऱ्यांक शिक्षा करपाचें आमी उलयतात? आमी बलात्कारांक घरा घरांत पोसवण दितात. ती ना करया.
स्वसंरक्षण फकत शारिरीक न्हय मानसिकूय
चलयांक कराटे शिकयात, स्वसंरक्षणाचे धडे शाळांत सक्तीचे करात ह्यो मागण्यो करप सोंपें. पूण फकत कराटे शिकले म्हणून खंयच्या चलयेचो हात जाय तेन्ना वयर सरचो ना. शरिरा वांगडा ताच्या मनाचीय तयारी आमी करतात व्हय? ल्हान आसतनाच्यान व्हडल्यांचो आदर करात, ल्हवू आवाजांत उलयात, नमळायेन वागात हेच धडे ज्या चलयेक मेळ्ळ्यांत ते गरज पडटा तेन्ना तितल्याच व्हडल्यान आड्डून आपल्याचेर जावपी अन्याया आड वाचा फोडपाक शकतलें? म्हणून तर घरांतलो काका, मामा वा स्वताचो बापूय लेगीत स्वताच्याच घरांतल्या धुवांचेर आगळीक करपाक पावता आनी आमी मात अशें कशें जावंक शकतात म्हणून तोंडांत बोटां घालतात. नमळाय बरीच, मात गरज पडटा तेन्ना आवाज चडोवप आनी हात उबारप लेगीत तितलेंच म्हत्वाचें हेंय आपल्या भुरग्यांक शिकयात. कराटेचें तंत्र तेन्ना उपेगाक पडटलें.
फकत सक्षम न्हय तर संवेदनशील कायदो आनी पुलीस वेवस्था जाय.
बलात्कार, लैंगीक अत्याचारा विशीं कठोर कायदे जाय, बलात्कार करतल्याक फांशी दियात, ताचें लिंग कापून ताची धिंड काडात ह्यो आड्ड्यो मारप सोंपें. मात कितलेशेच अशे गुन्यांव कायद्या मेरेन पावच नात हेंय तितलेंच खरें. कित्याक पावनात? कारण आमचे कायदे आनी पुलीस वेवस्था अजूनय संवेदनशील ना. बलात्काराचो गुन्यांव नोंद करपाक आयिल्ले बायलेक तूं इतले रातची खंय भोंवताली, तुवें अमूक तमूक कपडे कित्याक घाल्ले, तूं खंयच्या दादल्या वांगडा आशिल्ली अश्या तरेचे प्रस्न विचारपी पुलीस आनी तेय मुखार ह्याच प्रस्नांनी सुरू जावपी कोर्टांतली केश आमच्या पुराय न्याय वेवस्थेचेर प्रस्नचिन्न तयार करता. आनी तेय मुखार वचून बलात्कार जाल्ले बायले कडेन तीच गुन्यांवकार जाल्ले भशेन पळोवपी आमचो समाज तिचे आशिल्लें नाशिल्लें धैर्य सोंपयता. समाज म्हणून आमी तिका पावला कणकणी फटयलाच. मात ज्या पुलीस आनी कायदो वेवस्थे कडेन आशेच्या नदरेंतल्यान आमी पळयतात तांणी तरी फटोवचे न्हय ही एक सादारण अपेक्षा. ना जाल्यार केन्ना तरी जावपी खऱ्या फट एनकावण्टराचो आमी जल्लोश करत रावतले आनी दर रातचे त्याच पुलिसांच्या असंवेदनशीलतायेक लागून सुटपी बलात्काऱ्यांचो आंकडो मात वाडत वतलो.
बलात्कार वा लैंगीक अत्याचारा सारकिल्लो विशय हाताळप्यांक घर ते कायदो मेरेन सगळ्या घटकांनी एकठांय येवन वावुरचें पडटलें. ही फकत पुलिसांनी वा दंडाधिकाऱ्यांनी सोंपोवपाची बाब न्हय. ह्या अत्याचाराचो आमच्या दर एकल्याच्या मानसीकताये कडेन खोल संबंद आसा. तो संबंद जाणून घेवया आनी ह्या रुजवणांक घाल्ल्या चुकीच्या बियांक हुमटावन उडोवया.
अन्वेषा सिंगबाळ
मडगांव, गोंय.
No comments:
Post a Comment