नवे पिळगेक दोश दितना.... - चेतन आचार्य

नवी पिळगी सुवार्थी जाल्या.

नवी पिळगी आपल्याच संवसारांत आसता.

नवे पिळगेक समाजीक भान ना.

नवी पिळगी वाचना, बरयना. 

अशे आनी जायते आरोप नवे पिळगेचेर आदली पिळगी करता. आदली पिळगी नवे पिळगेक बोट दाखयता तेन्ना उरिल्लीं हाताचीं बोटां आपले वटेन आसात हें आदले पिळगेन विसरूंक जायना. हांव म्हाका आदल्या पिळगेचो वांगडी धरतां आनी आमी खंय चुकतात ताचेर बोट दवरतां.

खंयचोय समाज हो एका दिसांत वा एका वर्सांत बदलना. तो एका स्थित्यंतरांतल्यान दुसऱ्या स्थित्यंतरांत वतना कितलींशींच वर्सां उलगतात. एकलो असो वागता म्हण दुसरो तसो वागूंक लागता आनी अशे तरेन तेंच सारखें अशें दिसूंक लागिल्ल्यान समाजांतले सगले घटकूच तशें वागूंक लागतात.

हो संवसार सर्तीचो. हें आयचें चांटे पावलाक कानार पडपी वाक्य. केन्नाच्यान सुरू जाली काय ही सर्त. आयच्या भुरग्यांनी सुरू केली काय आदले पिळगेन? आपल्या भुरग्याक घरा भायर धाडिनासतना फकत अभ्यास कर म्हुणून ताका एकमुळो कोणे केलो? घरांत एकमुळो आशिल्लो भुरगो आपल्या कडेन आशिल्लें सगल्यां मदीं वांटून खावंक जाय हें तत्व कसो शिकतलो काय? 

म्हज्या भुरग्या कडेन ताच्या वर्गांत आशिल्ल्या सगल्या भुरग्यां कडेन आशिल्ल्या बरे वस्ती परसूय बरी आनी म्हारग वस्त आसूंक जाय म्हुणून ओर्र मारूंक हट्टान ताका ती वस्त कोण घेवन दिता? शाळेचो ‘युनीफोर्मिटी’ हो गाभो आसतनाय आपल्या भुरग्याक उंची घड्याळ, उंची कांकणां, उंची सत्री, उंची खाणा डबे, उंची बोटवे दिवन आपूण हेरां परस खास हें तांच्या मनांत रुजोवपीय आमचीच पिळगी न्हय? हांव ल्हान आसतना आमची घरची परिस्थिती गरीब आशिल्ली, तेन्ना म्हाका कमी पडलां तें आतां म्हज्या भुरग्याक कमी पडूंक फावना. अशें म्हुणून तांचे तोंडांतल्यान उतर येवचे पयलींच ती वस्त तांचे मुखार हाडून कोणे दवरल्या काय? तांकां ‘ना’ हें उतर आयकूंक येना आनी त्या उतराची संवय जायना. हाचोच परिणाम म्हुणून जेन्ना तांचे जिणेंत तांकां ना म्हुणून आयकुवचें पडटा तेन्ना जिवाक वितरागून तांची पावलां उबारप जातात हाका जापसालदार आदलीच पिळगी न्हय?

आतांचे पिळगेच्या भुरग्यांक फकत दोतोर आनी इंजीनियर जावंक भाग पाडून, समाजांत म्हजो भुरगो अमेरिकेक आसता अशें ओर्र कोण मारता काय? वेल्यान गोंयांत भायलो लोक येवन हांगचें गोंयकारपण शेणून गेलां अश्यो बोबो हुयेल्यो मारपीय बी आमचीच पिळगी न्हय? 

गांव सोडून शारांत आयली ती म्हजी पिळगी. आयचे भुरग्यांक गांवची ओड ना म्हणपीय बी म्हजीच पिळगी. शारांत येवन आपल्या भुरग्याक अती संरक्षण दिवन ‘बाबू’ करून दवरपीय म्हजीच पिळगी. भुरगें जेवना ताची जेवणा लागीं कटकट नाका म्हण ताचे हातांत मोबायल दिवन ताची कटकट थांबोवपीय पिळगी म्हजीच. आनी आयचीं भुरगीं मोबायलाक लागून इबाडल्यांत म्हणपीय पिळगी म्हजीच. आपल्याक नोकरी करूंक जाय म्हुणून भुरग्यांची मानसीकताय मतींत घेनासतना भुरग्यांक घरा कडेन बंद करून दवरून सकाळीं भायर सरून रातचें घरा येवपीय पिळगीय म्हजीच. भुरग्याचो बुद्ध्यांक (IQ), भावनीक आंक (EQ) आनी समाजीक आंक (SQ) हाचेर समानतायेन काम करिनासतना फकत बुद्ध्यांकाचेरूच भर दिवन ताचेर काम करपी पिळगीय म्हजीच. आनी पर्यायान व्यक्तीमत्वांत भावनीक अंश फुलूंक नाशिल्ल्यान आवय बापायक निर्लज्जपणान अनाथाश्रमांत पावोवप्यां आड उलोवपी पिळगीय म्हजीच.

आपल्या भुरग्याक शाळेंत बेगीन पावंक जाय म्हण रस्त्यान वतना सगले नेम धाब्यार बसोवन मेळत तशें वाहन चलोवन बरोबर आशिल्ल्या भुरग्याक वाहन कशें चलोवचें ही देख नकळत घालून दिवपी पिळगी ती म्हजी. रस्त्यार वतना वाहनांची लांबचे लांब रांक आसतना रांक तोडून सगल्या वाहनांक फाटल्यान घालून मुखार वचून येरादारेच्या कोंडयेंत आपलो मोलाचो वांटो दिवपीय म्हजीच पिळगी.

पयश्यांचो मद तकलेक मारून आपल्या भुरग्याच्या शिक्षकांक आपल्या भुरग्यां मुखार किंकोंत करपी आनी तांची मानहानी करून विशय समजून घेनासतना आपल्या भुरग्याक आपले फाटी घालून मिरोवपीय पालक म्हजेच पिळगेंतले. 

भुरग्यां मदीं सर्त लावपीय आमीच. आनी सर्त ती कसली? फकत दुसऱ्या परस मुखार वचपाची. आमी आमचें 100 टक्के दिवन मुखार सरूंक जाय हाचे परसूय तुवें ताचे परस मुखार वचूंक जाय ही शिकवण आयचे पिळगेक कोणें दिली काय? सर्तींत इनाम मेळ्ळें ना जाल्यार आपल्या भुरग्याक इनाम दिलें ना म्हण परिक्षकां लागीं झगडपी ही आमची पिळगी. भुरग्यांत अपेस पचोवपाचें बळगें निर्माण करी नासतना ताच्या अपेसाचें खापर दुसऱ्याचे तकलेर फोडपीय बी आमीच. 

आपल्या भुरग्याक परिक्षेंत शंबरांतले णव्वद गूण पडल्यार लेगीत वर्गांत पयलो आयलोना म्हण घरांत व्हलें आशिल्ल्याचें सुतकी वातावरण दवरून भुरग्याक कोसपीय आमीच. आपल्या कडेन आशिल्ल्या गजालींचें सूख घेवंक शिकय नासतना आपल्या कडेन नाशिल्ल्या गजालींचें दुख्ख करून तातूंतच घुस्मटपाची देख आमचीच पिळगी आयचे भुरग्यांक दिता. आपल्या इश्टा वांगडा उठ-बस करपी भुरग्याच्या मनांत तुका ताचे परसूय मुखार वचूंक जाय म्हण सांगून ताचे मनांत आपल्या इश्टा विशीं दुस्वासाचें बीं आमीच रोयतात. 

स्रमाक मान दिवप, अस्तुरेक मान दिवप, दुर्बळ घटकाक मान दिवप, तांचेर जावपी अन्यायाचेर आमी घरांत कितले उलयतात? ताचे परसूय हांव विचारन आमी घरांत एकठांय येवन उलयतात तरी? 

आयचे पिळगेक दोश दिवन आपले हात फाफडून उडोवप खूब सोंपें. आयची पिळगी ज्या मोडणार आसा ते पिळगेक ती वाट कोणे करून दिल्या हाचेर अंतर्मूख जावन विचार करपाचो वेळ आसा आमकां?

चेतन आचार्य

मडगांव, गोंय.