सद्याक ऑनलायन शिक्षणाचेर बरोच विचार, मतां व्यक्त जातात. खरें तर ऑनलायन शिक्षण हें त़डजोड म्हण आपणायिल्लें माध्यम. सद्याचे परिस्थितींत कांयच ना थंय थोडें तरी गिन्यान भुरग्यांक मेळचें ह्या उद्देशान घडये सरकारान हें सक्ती नाशिल्लें माध्यम विचारत घेतलां आसत.
आयच्या घडयेक फकत माध्यमांचेर विचार करी नासतना भुरग्यांक शिकयतात त्या मजकुराचेरूय आनी तो मजकूर कित्या पासत दितात हाचेरूय मात्सो विचार करपाची गरज आसा. भास शिकयतना शिक्षकांनी दिल्ल्यो जापो पाट करून परिक्षेक परत तांकांच दिवपाच्यो आसतात तेन्ना कितें साध्य जाता हाचेरूय विचार जावपाक जाय. धावेक 100 गुणांतले 80 परस चड गूण पडिल्ल्या भुरग्याक जर आपलीं मतां स्पश्ट पणान बरोवपाक कळना जाल्यार त्या पडिल्ल्या गुणांक कितें अर्थ उरता? भाशेच्या प्रस्नपत्रिकेंत कोणें कोणाक म्हणलें ह्यो जापो बरोवन त्या भुरग्याची भाशीक वाड कशी सिद्ध जाता वा त्या भुरग्याक ताचे जिणेंत त्या जापेचो खंय उपेग जाता? ह्या गजालींचेरूय मात्सो विचार जावपाक जाय.
जेन्ना ऑनलायन माध्यमाची गजाल आयली तेन्ना कितल्योश्योच प्रतिक्रिया वाचपाक मेळ्ळ्यो. तातूंत भुरग्यांक मोबायल वापरपाक दिल्यार तांचेर वायट परिणाम जातलो अशें खूब जाणांचें मत आसा. पालक फकत ऑनलायन शिक्षण सोडून हेर वेळारूय, म्हणल्यार आपूण कामांत आसतना भुरगें त्रास करता ते वेळारूयबी, हेंच मत मानून तें पाळटात आसत जाल्यार तांचे खातीर सरकारान विचार करपाकूच जाय.
ऑनलायन शिक्षणांतल्यान माध्यमीक आनी उच्च माध्यमीक शिक्षणाचेर जितलो भर दिला तितलो भर मुळाव्या शिक्षणाचेर दिलोना हेंवूय तितलेंच खरें. खरी गरज आसा ती ल्हान भुरग्यांक.
कोविडाचे फाटभुंयेर घरांत चिडचीड वाडपाक लागल्या आसूं येता. जीं ल्हान भुरगीं अर्दो आदेस शाळेंत उरतालीं, शाळेंतल्यान घरा येवन घडये जेवन बी अभ्यासाक बसतालीं, सांजेचीं भायर खेळपाक वतालीं, तीं पुराय दीस घरांतच रावपाक लागल्यांत. सकाळीं वेळान 10 - 11क जरी उठ्ठात आसलीं तरी मगीरचो पुराय वेळ तीं घरांतूच उरतात. भायर खेळपाक गेल्यार कोवीड संसर्गाचो भंय आसता म्हुणून भायलो खेळ ना. सकाळीं शाळा ना म्हणटकूच अभ्यासूय ना. तांचेर आयिल्ल्या परिस्थितीचो विचार जावपाकूच जाय. सामान्यपणान आतां घराब्यांत एक वो दोन भुरगीं आसतात. एकटेंच आसल्यार ताची परिस्थिती आनीक बिकट जवपाक शकता.
हें सगलें विचारांत घेवन कोंकणी भाशा मंडळाची विद्याभुवन कोंकणी मुळावी शाळा काम करता. शिक्षकांनी शाळेंतल्या पयली ते चवथी ह्या वर्गांतल्या विद्यार्थ्यांच्या पालकांचे वर्गां प्रमाण व्हॉट्सेप पंगड केल्यात. त्या पंगडांचेर शिक्षक आपणें भुरग्यां खातीर तयार केल्लें साहित्य घालता. तातूंत आपणेच सांगिल्ल्यो काणयो, पदां, नाच, व्हिडियो, प्रस्नावळ, गणितां, काणयांच्यो पिडियफ फायली घालतात.
पालकांनी आपल्याक ज्या वेळार फावता त्या वेळार भुरग्यांक म्हऱ्यांत घेवन तांचे वांगडा बसून तांचे कडल्यान सांगिल्ल्यो गजाली करून घेवची ही अपेक्षा आसता. जीं भुरगीं दिल्ल्या साहित्याचेर काम करतात तीं व्हॉट्सेपाचेर खाजगींत शिक्षकाक आपलें काम धाडटात. हें सगलें करपाची कोणाचेरूच सक्ती आसना तरी पंगडांत आशिल्ले अंयशीं टक्के पालक आपल्या भुरग्यान केल्लें काम शिक्षकाक धाडटात.
विद्याभुवन शाळेच्या कांय पालकां कडेन व्हॉटसेप ना. तांकां तें परवडय ना. हे वेळार तांकां आमी उपेक्षीत दवरतात हाचो विचार करप सारखें काय जीं भुरगीं घरा वाजेवन पालकांक त्रास करून तांची तापोवणी मार खातात तांचे खातीर शिक्षक कितें तरी करतात हो विचार करून मुखार सरप सारखें हाचेरूय विचार जावपाची गरज आसा.
भुरग्यांच्या जिवितांत हे थोडे म्हयने तीं शाळेंत गेलीं नात म्हण व्हडलो कांयच फरक पडचोना. पूण ज्या पिरायेचेर भुरग्यांचे कुडीची, मेंदवाची, संवेदनशीलतायेची वाड जाता त्या पिरायेर जी चिडचीड, जी उबग तांच्या वांट्याक आयल्या त्या वेळार तांका आपलो हात दिवन तांच्यात सकारात्मकताय हाडप हें आपलेंच कर्तव्य मानून असो तरेचो यत्न करपाकूच जाय अशें विद्याभुवन कोंकणी मुळावे शाळेचे शिक्षक मानतात.
हे शाळेचें वेळापत्रक हरशींय जाल्यार फकत मुळावे शाळेंत शिकयतात त्या कोंकणी, इंग्लीश, परिसर अभ्यास आनी गणीत ह्या चार विशयां पुरतें नासताच. मदले सुटये पयलींचे चार तासूच तांकां हे विशय शिकयतात. मागीरच्या चार तासांत तांकां हस्तकला, खेळ, गणिती खेळ, वाचन, इंग्लीश वाचन, शॉर्टफिल्म, इंग्लीश शॉर्टफिल्म, पाडे, प्रस्नमाची, शास्त्रीय संगीत, गाणी, इंगलीश राय्म्स, काणी, कॉम्प्युटर वर्ग, वाचनालय वर्ग, चित्रकला अशे सादारणपणान 16-20 वेगळे वेगळे विशय सप्तकभरांत वांटून घाल्यात.
आपणें शिकोवचे परस तांकां स्वता कशें शिकचें हें सांगतना तांकां तातूंत मजत करप जाता. तांची तर्क लावपाची (logic building) प्रक्रिया वाडोवपाचेर काम जाता.
म्हजो एक अणभव म्हाका हांगा सांगपाक जाय.
हांव आनी म्हजो इश्ट उलयतना ताणें म्हणलें, “हांवें कोंकणींतल्यान एम ए जाल्ल्यांक एक प्रस्न विचारलो, नाट्यशास्त्र कोणें बरयलें? शेक्सपियर, मोलियर काय भरतमुनी? कोणाकूच जाप आयली ना.”
म्हाऱ्यांत आशिल्ले म्हजे चलयेन तें आयकलें. अंदूं सवेक पाविल्लें म्हजें चली विद्याभुवन कोंकणी शाळेंत चवथी मेरेन शिकलां. ताणें म्हाका विचारलें, “भरतमुनीन रे बाबा?”
हांवें म्हणलें, “तुका कशें कळ्ळें गो?”
ताणें सांगलें, “नाट्यशास्त्र हें संस्कृतांत आसतलें न्ही? ते दोगूय भायल्या देशांतले बरोवपी म्हणटकूच तें भरतमुनीच बरयतलो न्ही?”
हो तर्क आयकून हांवें मनांत म्हणलें “जय विद्याभुवन कोंकणी मुळावी शाळा”.
चेतन आचार्य
मडगांव, गोंय.
No comments:
Post a Comment