रातभर न्हीद ना. एक अस्वस्थता जाणवताली. खंयच मन
लागना. अशे जाले तरी कितें. एका परिचर्चेचो इतलो परिणाम जावं येता कांय कितें? हांवें कोंकणी खातीर कितें केलें? ज्या भाशे खातीर आयज हांव म्हजे पोट भरता, चार पयशे
जोडटा, ते भाशे खातीर हांवें कितें केलें?
आनी केलां ते पुरोशें आसा?
कांय म्हज्यान आनीक कितें करूं येताले? अशे
जायते प्रस्न मनांत घोळटाले. रातभर झेम ना. कूस बदलत रावले.
रातभर विचार केल्या उपरांत म्हज्या लक्षांत आयले, हांवें कोंकणी खातीर कांयच करूंक ना. कांयच करूंक ना म्हणल्यार म्हज्यान आनीक खूब
चड पटीन करूं येताले. पूण ते हांवें केले ना. हांवें ते जाणून बुजून वा म्हज्या
आळसाक लागून वा आनीक कोण तरी करतलो ह्या विचारांत केलां
आसुंये. पूण हे म्हज्या हातांत घडलां इतले मात खरें.
“कोंकणी
उच्च शिक्षणा मुखार आशिल्लीं आव्हानां”
ह्या विशयाचेर गोंय विद्यापिठान एक खूब बरी परिचर्चा आयोजीत केली. हे
परिचर्चेंत वांटो घेवपाची संद म्हाका मेळ्ळी. परिचर्चेंत जायत्या विशयांचेर चर्चा
जाली. कांय उपाय लेगीत सुचयले.
परिचर्चेंत जाल्ले चर्चा
सत्रांतल्यान म्हज्या लक्षांत मात
एक गजाल आयली ती म्हळ्यार आमकां खूब कितें करचे दिसता. पूण आमी मुळांतच आळशी.
दुसरे म्हळ्यार आमकां सगळे आयते जाय. आनीक एक गजाल म्हळ्यार दुसरो कोण तरी करतलो
म्हूण आमी रावतात. म्हज्या बाबतींत तर अशेच
घडलां.
पूण आतां आनीक ना. कोंकणी खातीर हांवें कांयच करूंक
ना अशें ना. पूण म्हज्यान आनिकूय खूब कितें करूं येताले. युवा पिळगेंतले कितलेशेच
जाण कोंकणी खातीर जीव तोडून काम करतात. पूण म्हजे सारके अशे कितलेशेच तरणाटे आसात
जांकां कितें तरी करचे कशे दिसता पूण कांय कारणांक लागून ते जायना. तांकां जाय ते
मार्गदर्शन मेळना.
म्हाका दिसता हांवें
आनीक एक गुन्यांव केलां. तो म्हळ्यार दुसरो कोण तरी
कोंकणी खातीर कितें बरें करता जाल्यार ताका हांवें सांगात दिवंक ना. हांवें ताका
पाटबळ दिवंक ना. हांवें व्हड कितें करपाची गरज नाशिल्लीं. फकत थंय वचून तातूंत
वांटो घेतिल्लो जाल्यार ताकाय दिसपाचे आपले बरोबर कोण तरी आसा. पूण हांवें तेय
केलें ना.
चिंतता चिंतता
आनीक एक गजाल मतींत आयली ती म्हळ्यार हांव कितेंय करतां तेन्ना तातूंत इल्लो तरी
सुवार्थ आसता. प्रसिध्दी खातीर लेख बरोवप, कामाचेर बडती मेळोवंक कसलेंय काम हातांत
घेवप. पूण कांय गजालीं सुवार्था बगर करूंक जाय हे आतां म्हज्या लक्षांत येता.
निव्वळ सेवा भावनेन आनी निस्वार्थपणानय काम करूं येता.
म्हजे आनीक एक चुकले ते म्हळ्यार फकत कोणेय सक्ती
केली जाल्यारच बरोवप. परिसंवाद, कार्यशाळा, कार्यवळींत गेल्यार ताचो अहवाल दिवंक
लायल्यारच बरोवप. नाजाल्यार थंय बरोवन काडिल्ले मुद्दे पुस्तकांचेर उरपाचे.
म्हजे कडल्यान जी चूक जाल्या तशींच चूक जाल्ले आनिकूय
म्हजे इश्ट आसतले. फकत चूक कळ्ळी आनी ती मानली म्हूण जावची ना. ती सुदारूंकय जाय.
म्हाका म्हजी चूक कळ्ळ्या. आनी ती दुरुस्त करूंक हांव कामाक लागलां.
म्हजो हो लेख कितल्या जाणांच्या उपेगाक येतलो, ताचो
कितें परिणाम जातलो कांय ना, हे हांव नकळों. पूण म्हाका म्हजे विचार, म्हजी भावनां
मांडपाची आसली. ती हांवें ह्या लेखांतल्यान मांडल्यां. दुसऱ्यांक ज्ञान दिवपी हांव
कोण न्हय. दुसऱ्यांक दोश दिवनूय कांयच जावपाचे ना. हांवें म्हज्या वावराक, म्हज्या
यत्नाक सुरवात केल्या. आमी एकठांय कोंकणी भाशेक वयर काडूंक आनी संशोधनात्मक
वावराच्या कामाक लागया.
स्नेहा सबनीस
सांखळी-गोंय
