म्हजो कांय बिनसरकारी संस्थां कडेन संबंद आसा. थंय हांवें म्हजो मोबायल नंबर दिल्लों. ह्या ताळेबंदीच्या वेळार जर चलयां-बायलांक अडीअडचणीक कसलीय गरज लागली जाल्यार तांणी फोन करचो म्हणून. फोन येतात. घुस्मट जाता. वाट गावना. कोणूच ना उक्तेपणान उलोवंक. तुमचे कडेन उलोवं?
ताळेबंदी
वेळार जायत्या बायलांक घरगुती हिंसाचाराक तोंड दिवचें पडटा म्हणून आयकल्लें. पूण
सुदैवान हिंसाचाराचेर मजत मागपी फोन मात येवंक ना. म्हण्टकीच हांव अशें धरून चलतां
घडये हांगा गोंयांत तसलो हिंसाचार ना वा आमच्यो बायलो असलो अत्याचार समर्थपणान
हाताळटात.
फोन येतात
ते सामक्या तरनाट्या चलयांचे. सतरा, अठरा, एकोणीस, वीस
वर्सांच्या चलयांचे. तांचो घुस्मट आसता. तो तांच्या बॉयफ्रॅण्डांच्या नात्यां विशीं.
सरासरी काडली जाल्यार तांच्या कागाळींचो सार असो. सुरवेक म्हजो बॉयफ्रॅण्ड सामको
बरो आसलो. म्हाका खूब वेळ दितालो, खूब मजत करतालो. सदांच
फोनार चॅट करतालो. पूण आतां तो चड चॅट करना. मनाक मारता तेन्ना फोन करता. मेळपाक
येयना. रातचोच चॅट करपाक सोदता.
तो
म्हाज्या जातीचो न्हू. तेची जात सामकी खालची. तेंचें घर आनी आमचें घर सामकें वेगळे,
आमगेर कशी रीत आसा तशी रीत तेंगेंर ना. ती हांगची न्हू. गोंया भायली. तेच्या घरचीं
म्हाका मान दिनात. तेंगेंर गेले जाल्यार बस म्हणना, उदक पासून दिना. म्हाज्या बॉयफ्रॅण्डाक म्हाज्या परस तेच्या घरचीच चड
लागीची. तो म्हण्टा तुका म्हाज्या घरच्यां खातीर एडजस्ट करचें पडटलें…
ह्याच
मतितार्थाचे आनी ह्याच घुस्पल्ले भावनेचे फोन येतात. असल्या वेळार खूब वायट दिसता.
हातूंत एक केस तर अशी आसा जंय ताचे ते चलये कडेन शरीर संबंद आसात, वेगवेगळे फोटो आसात आनी नातें तोडटले म्हणल्यार भंय आसा ब्लॅकमेलिंगाचो.
अशे फोन
आयले काय कितें सांगचें तें कळना. फकत ताचें हूं हूं करून आयकुवप आनी एक दोन
प्रस्न विचारून मजत जाता काय पळोवप इतलेंच सद्या तरी हांव करतां.
पूण
मुळावो प्रस्न आसा तो, दोन मनशां
मदलें नातें कितें हें आमी सारकें समजून घेतलां काय सिनेमांत, नाटकांत, सिरयलीनी आमी जें नातें पळयतात तसलें
आमकां नातें दिसता? हें नातें आसता तें वांगडा जीण सारपाचें.
म्हण्टकीच ताका ठोस बुन्याद जाय पडटा काय ना? ह्या नात्या
कडेन रोमेटीकली पळोवप काय डोळस? दोळे उक्ते दवरून? सगलीं जाणां सांगता तेन्ना एक गजाल हमखास सांगतात म्हाका म्हजो कोण तरी
जाय, म्हाजो स्वताचो, हक्काचो
म्हुणून हांव ह्या नात्यान शिरले. हांव चल्यां कडेन केन्ना हे विशीं उलोवंक ना,
पूण चलयो अशें चिंत्तात. म्हाका हो विचार फिल्मी दिसता. कारण
सांगता. दोन व्यक्ती, दोन व्यक्तीमत्वां. दोगांची वेगवेगळी
फाटभूंय. ह्या फाटभुंयेक लागून घडिल्ली तांची विचारसरणी. दोगांयचो आपआपल्या
कुटुंबां कडेन ओडो. हें सगळें वेगळें आसतना, “आमची शरिरां
वेगळी आसली, तरीय आमचो जीव एक” अशें
अचानक कशें जावं येता?
तो वा ते
फकत म्हाजोच वा म्हाजेच कशें जावं येता? मनीसधर्मांत हें सैमीक न्हय. दर मनशाचें स्वताचें अस्तित्व आसता. दर
मनशाक स्वताची ‘स्पेस’ जाय पडटा.
स्वताचें अस्तित्व टिकोवन दोन मनशां लागीं येवंक शकलीं जाल्यारच नात्याक घटसाण
येता.
म्हजो
तांकां एक प्रस्न आसता. तुमी एकामेकांक पसंत खंयच्या आदाराचेर करपाक लागलीं? तुमचे विचार पट्टात? मतां जुळटात?
आचार-विचार एक आसात काय फकत आकर्शण? तांकां
जायते खेपे आकर्शण म्हणल्यार कळना. तो बरो दिसता म्हणून तूं ताच्या मोगांत पडलें?
तांची जाप नासता. तो तुका मान दिता? रेस्पेत
दिता? तूं ताका मान दिता? ह्या दोनूय
प्रस्नांच्यो जापो तांचे कडेन नासतात. नात्याची बुन्याद मोग ही आसचीच. पूण ह्या
नात्यां मदीं एकामेकां विशीं रेस्पेत नासत जाल्यार ही बुनियाद डळमळीत. मोग
म्हणल्यार कितें? अर्थात एकामेकां विशींची ओड, शारिरीक आकर्शण, एकामेकां विशींचो आदर आनी दुसरो
मनीस आसा तसो ताका आपणावपाचो संकल्प. पूण आमी हे तरेन आमच्या मोगा कडेन पळयनात.
आमी पळयतना, म्हाका तें अशे अशे पद्दतीन वागलेलें जाय वा
म्हाका तो अशे अशे पद्दतीन वागलेलो जाय असो विचार करतात. असो विचार करप चुकीचें.
दोन वेगवेगळीं मनशां दोन वेगवेगळे फाटभुंयेंतल्यान आयल्या म्हण्टकीच थंय
विचारांचें घर्शण जातलें. हांगा ‘अॅग्री टू डेजअॅग्री’
मंत्र आपणावन उक्तेपणान चर्चा जावंक जाय. कांय गजाली म्हज्यो
जाल्यार कांय गजाली तुज्यो, अशें वाणपण करून दोगांयनीय
मुखार वचपाची वाट थारावंक जाय. जाल्यारच नात्याची वीण घट्ट बसतली. तुमी केन्ना
चलतना तुमच्या पावलां कडेन लक्ष दिलां? जेन्ना एक पावल
मुखार घालतात, तेन्ना दुसरें पावल मात्शें फाटीं सरता आनी
फुडें वता. मागीर फुडें गेल्लें पावल तेंच करता. संतुलीत नात्या खातीर ‘वन स्टॅप बॅकवर्ड, वन स्टॅप फॉरवर्ड’ सामकें गरजेचें.
बॉयफ्रॅण्ड-गर्लफ्रॅण्ड
जावं घोव-बायल, जावं आनीक खंयचेय नातें. नातें हें
वाली भशेन. तें जर गरगरीत वाडूंक जाय जाल्यार ताची बरी मशागत करची पडटा. एकामेकांक
वेळ दिवन, एकामेकांचे विचार आयकून, पुस्तकां
वाचून तांचेर चर्चा करून, संवसारांत कितें चल्लां ताचेर
चर्चा करून, आपल्या दोगांयच्या मानसीक, भावनीक फुडाराच्या नात्या विशीं उलोवंक हें सातत्यान चालू आसप
गरजचें.
पूण
आमच्या चलयांचें/दादल्यांचें हांवे एक पळयलां. एक फावटी “जमलें”, लग्न जालें कांय “जालें” मागीर त्या घोव-बायलेन “भटो भटो आपल्या वाटो” करपाचें. तिचे कडेन तो लक्ष
दिना. मागीर त्या चलयेक/ बायलेक दिसता आता तो म्हजी पर्वा करिना. पूण तशेय ते
नासता. परंपरेन दादल्यांनी हीच नातीं पळयल्यात. पूण बाबांनो, आतां काळ बदल्ला. आयज आमच्या बायलांक सबल केल्यात. ह्या सबल बायलेचो
येवकार करूंक तिका आपणावंक, तिका योग्य मान दिवपाक, तिका सातत्यान वांगड दिवपाक तुवें शिकूक जाय.
पूण
चलयांनीय सबलीकरणाचो सारको अर्थ समजून घेवंक जाय. एद्या व्हडल्या जिविताचो जोडिदार
सतरा-अठरा वर्सांचेरच सोदपाची कसली घाई?
प्रशांती तळपणकार
No comments:
Post a Comment