आमचे जिणेंत क्रिकेट खेळाक बरेंच म्हत्व आसा. आमी क्रिकेटी विशीं उलयतात, टिव्हीर मॅची पळयतात, स्वता केन्नाच खेळ नासतना लेगीत शेरे मारतात. खेळगड्यांची तोखणाय करून ते शुन्याचेर बाद जातकच तांकां खेपतातूय.
क्रिकेटींत बॉलर केन्ना केन्नाय रंगार
येता. त्या वेळार बॅटींग करपी बचावाचें धोरण आपणायता. फ्रण्ट फुटार वचून सको सोड,
चौको लेगीत मारपाचे भानगडींत पडना. अशी वादळी बॉलिंग सुरू आसतना धांवड्यो काडप
म्हत्वाचें नासता, तर त्या खिणाक दोन ते चार ओव्हर्स संयमान खेळून काडप म्हत्वाचें आसता. हांगा पासियेंसाचो
कस लागता. रोखडोच तो बॉलर एक
तर थकता, भितल्ले
भितर फणफणटा वा ताचो
स्पॅल तरी सोंपता. तुमी फकत आवट जायनासतना क्रिजी कडेन रावप म्हत्वाचें.
इतलेंच करप!
आमचे जिणेंतूय केन्ना
केन्नाय अशेच करचें पडटा.
आयज कोरोनाचो स्पॅल सुरू आसा. केन्ना ना केन्ना ताचो स्पॅल सोंपतलोच. भरवंसो जाय. रन्स काडूंक मेळूंक ना, म्हणजे आमचें काम जरी बंद आसलें वा कमी आसलें वा संथ गतीन चलता आसलें, तरी पूण आमी नॉट आवट म्हळ्यार नाबाद रावप
म्हत्वाचें. खचूं नाकात, निर्शेवं नाकात. विकेटीं कडेन रावात.
ताण घेवं नाकात. फुडल्या कांय ओव्हर्सांनी सगळो बॅकलॉग भरून काडुया.
घरांत रावया, नेमांक पाळो
दिवया, सुरक्षीत
रावया, कोरोनाक हरोवया, जिकया!
(रुपांतरीत)
स्नेहा सबनीस
सांखळी,
गोंय
No comments:
Post a Comment