आत्मविश्वासाचें बळगें - पुनम बुर्ये

आमी ल्हान भुरग्यांक एक आवडीचो प्रस्न विचारतात​. "तूं व्हडलो जावन कोण जातलो?" हो प्रस्न जण एकल्याक केन्ना ना केन्ना तरी विचारलाच आसतलो. ह्या प्रस्नाची जाप कितें दिवं? हो एक व्हडलो प्रस्न ल्हान भुरग्यांच्या तकलेर पेंच निर्माण करता. आपले बालबुध्दी प्रमाण जाप दितात. खंय तरी आयकल्ले, कोणे तरी सांगिल्ले वा ताणें जे लोक पळयले तेच ताचे तकलेंत येतात आनी ती जाप दितात. दोतोर, टिचर ह्यो जापो पयली मेळटाल्यो. पूण आतां तशें ना. भुरगीं शिटूक जाल्यात. "हांवें अजून थारावंक ना," म्हणून मेकळी जावपी.

एका ल्हान भुरग्यान जाप दिल्ली "हांव व्हड जावन ल्हान भुरगोच जातलों." ही जाप आयकून सगल्यांनी दोळे मोटे केले. पूण म्हाका त्या भुरग्याची लक्तूबाय दिसली. त्या वेळार ती जाप आयकून सगल्यांनी दोळे मोटे केले. पूण म्हाका त्या भुरग्या मदली विचारांची तांक दिसली. कितले अपुरबायेची जाप आनी स्वतंत्र विचार अशें दिसले. आता व्हड जावन तो कोण जातलो हें तो धा वर्सांचो भुरगो कितें सांगतलो. प्रस्न चूक काय जाप हेच समजना जाले.  "हांव व्हड जावन बरो मनीस जातलों," अशीय जाप हांवें एका ल्हान भुरग्याच्या तोंडांतल्यान आयकला. शिकप कोण जावपा खातीर आसना जाल्यार शिकप कितें तरी करून दाखोवपा खातीर आसता हो विचार म्हाका आवडटा. आमी शिकतात वा शिकप प्रक्रिया जी आसता ती गिन्यान आत्मसात करपाचेर भर दियत जाल्यार हांव कितें तरी करून दाखयतलों हो विचार भुरग्याच्या तकलेंत रुजतलो.

धावेची परिक्षा धावेची परिक्षा करत करत एकदाची सोंपली. भुरगीं गिन्याना खातीर शिकली काय गुणा खातीर शिकली हो एक भासाभाशेचो विशय. शिकप पध्दतीक​ बदल म्हूण आमी गुणां वयल्यान ग्रेडीचेर आयली. तरीय जैसे थै. विचारान व्हडलो फरक पडलो अशें म्हाका दिसना. लॉकडावनाच्या काळांत लेगीत भुरग्यांनी कितें तरी करूंक जाय म्हणल्यार कोणे तरी सांगप आनी भुरग्यांनी ते करप होच विचार. तांणी स्वता विचार करून कितें तरी करचे हे म्हत्वाचे. एका पालकान प्रस्न केलो ‘म्हजें चली 5 वर्सांचे पूण अ आनी आ वाचपाक येना आनी तें अमक्याचे चली सगली काणी वाचता.’ आवय ग्रुपार घालता. हांवें म्हळें, "ते चली वाचता पळय तें तुजें चलयेक वेळ काडून आयकुपाक दी. तुजेंय चली 8 दिसा भितर वाचपाक शिकतलें."

धावेच्या भुरग्यां खातीर आतां एक व्हडलो प्रस्न आसतलो "खंयची शाखा निवडपाची" आसा न्ही हो प्रस्न? ​थोड्यांनी आपल्यो शाखा आनी हायर सॅकँडरी फिक्स करून दवरल्यात आसतल्यो. पालकानी योग्य दिशां दाखयला आसतली. पूण तुमी सोळा वर्सांची जाल्यात. खंयची शाखा निवडपाची हो विचार तुमी स्वता करात. आतां जग हातांत आयला. तुमचें लागीं खूब वेळ आसा. स्वता खातीर विचार करपाक​. स्वताचो विचार करपाक शिकात. योग्य मार्गदर्शन​ नक्कीच घेयात. पूण स्वताचो निणय स्वताच घेयात. म्हाका कितें आवडता, म्हाका कितें करपाक जाय, कितें योग्य आसा, हो विचार तकलेंत घुंवडायात​. विचार घुंवपाक लागलो काय जापो आयत्योच मेळतात​. आयतो "रेडिमेड" विचार तकलेंत घालो जाल्यार मेंदवांक रेडिमेड विचारांची संवय जाता. हो योग्य वेळ आनी वय​. रामायणांत रामाचो सेवक हनूमानाक योग्य सल्लो दिवपी जांभूवनाची काणी तुमी जाणात​? अशें जाभूवनाची आपले जिणेंत गरज आसता. योग्य सल्लो आनी मार्गदर्शन करपी व्यक्तीचो आदर करात आनी आपले जिणेंत ताका मानाची सुवात दियात​. तुमचें जिणेंतले जांभूवन सोदून काडात​. पूण निर्णय​ मात शेवटाक तुमचोच आसतलो. आपली आवड आपल्याक बेस बरी खबर आसता न्हय? हांव कितें तरी करून दाखयतलों. ह्या वाटेर निर्णय​ बदलप म्हळ्यार गुन्यांव न्हय. जर तुमकां दिसता हांव विज्ञान​ घेतलों जाल्यार घेयात पूण तुमचो विचार बदल्लो म्हणून वायट कांयच ना. ही आपली आवड नाशिल्ली देखून बदल्ली म्हूण तातूंत वायट ना. स्वताचोच स्वताचेर विश्वास आसप गरजेचे. जाका आमी आत्मविस्वास म्हणतात. जे तुका योग्य दिसता तें करप आनी आपल्या निर्णयाक​ चिकटून रावप ही कला तुमी आपशीच आत्मसात करतली. हाणें हें केलें म्हूण हांव तेंच करतलों. ताणें तें केलें म्हण हांव तेच करतलों. ह्या जाळ्यांतल्यान भायर सरात​. बालमानसशास्त्राच्या मतान भुरग्यांचो व्हडलो दुस्मान म्हळ्यार "तुलना". एकामेकां कडेन केल्ली तुलना जावं सर तें तशें, हो असो, ताणें तशें केला, हाणें अशें केले... अशें उलोवपूच चुकीचे. बरोबरच्यांची केन्नाच सर करची न्हय. हातूंतल्यान भुरग्यां मदीं कमीपणाची भावना तयार जाता. इनाम मेळिल्ल्या भुरग्यांची तोखणाय म्हूण कितली करप... हो एक विचार करपा सारको विशय​. हेर भुरग्यांच्या मनाचेर कितें परिणाम जाता आसतलो. इनाम मेळपी भुरग्यांक कोण तरी तयार करता वा ताचे लागीं ती कला आसता. हातूंत हेर भुरग्यांचो कितें दोश​? यशा खातीर नक्कीच तोखणाय जावची पूण हेरांक कमी लेखून न्हय.

धावेची परिक्षा सोंपल्यात आनी हांवें हें विचार बरोवपाक घेतल्यांत​. भुरग्यांनी फुडली वाट निवडतना विचार करून निवडची. व्हडल्यांच्या मतांक मान दिवन आपलीं मतां मांडचीं. आपली आवड आनी कुवत लक्षांत​ घेवन निर्णय​ घेवचो. घरची, इश्ट तुमचे वांगडाच आसतली. "तो करता म्हण हांव" असो विचार मात करूं नाकात. "रास्ते होते नहीं है। रास्ते बनाये जाते है।" तुमी तुमच्या जिणेचो रस्तो तयार करपाक भायर सरल्यात हें मात विसरूं नाकात. ​नवें किते तरी शिकपाचो संकल्प करात. जिणें कौशल्या शिकप खूब गरजेचे. तें मागीर कितेंय आसूं चलो, चली असो वेगळेचार करिनासतना रांदप, शिवप, भरप, खणप, रोवप, रंग मारप​, चित्रा काडप, घर नितळ करप... ते मागीर कसलेंय काम आसूं करपाक लजेवं नाकात, वाजेवं नाकात​. खंयचेंय काम उणाकपणाचे नासता हो विचार पालकांनी भुरग्यां मदीं रुजोवचो. फाटले दोन तीन म्हयने त्रास काडलें आतां विसव घेवंदी हो विचार तकलेंत हाडूं नाकात. नवें शिकपाची तांक भुरग्यां मदीं आसताच आमी मात त्या पांखांक आत्मविश्वसाचें बळगें दिवया. आत्मविश्वासान उडपाक शिकोवया.

पुनम बुर्ये

दिवचल, गोंय​.