मोगाचोय भंय दिसपाक लागला आतां आमकां? - अन्वेषा सिंगबाळ

नांव नाशिल्ली खंयचीय गजाल आमचे खातीर सदांच आडखळ थारल्या. आमचें अस्तित्वूच नांवार थारता. ताचेय मुखार वचून आडनांवार. मात नांवूच ना अश्या नात्याक आपणावप कशें, पळोवप कशें हेंच आमकां समजना आनी म्हणून सुरू जाता घुस्पागोंदळ. 

मोगाचोय भंय दिसपाक लागला आतां आमकां. काय समाज मान्य मोगाचो अट्टाहास आमचो? खंयचीय गजाल सर्वसामान्य समाजान मान्य केले बगर तिका जगप तशें कठीणच. पूण समाजूय चुकता आनी मागीर जे घटक तिका योग्य दिका दाखोवंक सोदतात तांकां चूक थारावपा खातीर हो समाज धडपडटा. मोगाचेय अशेंच जावंक लागला दुर्दैवान.

मोगा सारकेल्ली एक सुंदर, नाजूक भावना लेगीत फास्केंत बंदिस्त करपाचे कितले यत्न करपाक लागल्यात आमी आयज काल. नातीं खंयचीं? तर ह्या समाजान आयज मेरेन आयकल्ली, तयार केल्ली, समाज वेवस्था म्हणून निर्माण केल्ली. रगताचीं आनी ताचे भायर लग्न ह्या समाज वेवस्थेन तयार केल्ले फास्केंतलीं. ताचे मुखार वचूं.न एक पावल मारलें जाल्यार ते अनैतीक, अस्पृश्य, आनी कांयच न्ही जाल्यार अस्पश्ट, कनफ्युजींग. 

नांव नाशिल्ली खंयचीय गजाल आमचे खातीर सदांच आडखळ थारल्या. आमचें अस्तित्वूच नांवार थारता. ताचेय मुखार वचून आडनांवार. मात नांवूच ना अश्या नात्याक आपणावप कशें, पळोवप कशें हेंच आमकां समजना आनी म्हणून सुरू जाता घुस्पागोंदळ, नांव नाशिल्ल्या नात्याक नांव दिवपाची धडपड आनी त्या धडपडींतल्यान कांयच न्ही जाल्यार फास्की, सॅटींग वा दवरिल्लें म्हणून लेगीत नांव दिवपा मेरेन हुंपतात आमी आमच्यो शिमो. 

लग्ना भायर एका दादलो आनी बायलेचें निर्मळ नातें आसूंक शकना व्हय? त्या नात्यांत फकत कुडीची भूक आसपाक जाय अशें खंय बरयलां? तातूंत मनांचो मेळ आसपाक शकता, विचारांची जोड आसपाक शकता, एक सुंदर इश्टागत आसपाक शकता. मात अश्या नात्यांक कितली मेकळीक दितात आमी? फुलपाची, परमळपाची? कोणाक कित्याक जाय परवानगी वा समाजाची मेकळीक, जाय ताणें जाय ते करचें अशें मानपी आसातूच ह्या संवसारांत. पूण खंयच्याय नात्याक रुजपाक एक पोशक वातावरण जाय आसता. अशुध्द वातावरणांत खंयचेंय बीं रुजचे पयलींच मरतले. आमी मारून उडयतात अशेंच तरेन कितल्याशांच नात्यांक. दुबाव आनी दुस्वास तयार करून. 

समाजाच्या ह्याच फास्केंत न बसपी समलिंगीक नातीं अशींच खुटत आसात पावला कणकणी आमच्या भोंवतणी. उमटून काडीत आसात आमी मोगाची हीं बियां दिसता थंयच्यान. आमकां विश्वासूच बसना अजून की दोन दादले वा बायलां मदींय मोगाचें नातें रुजपाक शकता. ताचे फाटले विज्ञान, कुडीची रचना, मनाची रचना कितेंच जाणून घेवपाची आमची तयारी ना. आयजूय दोतोराच्या दारांत कितलेशेच आवय बापूय म्हजे भुरगें सारकें जातलें कांय विचारपाक येतात आनी दोतोरांक तरी खबर आसा कांय समलैंगीकते विशीं? दुबाव आसा.  

आमकां पटना जात वा धर्मा पलतडीन वचून रुजिल्लो मोग. भंय दिसता आमकां आंतर जातीय, आंतर धर्मीय लग्नांचो आयजूय. भंय कसलो नेमको? कोण कितें म्हणत हाचो? कांय खोल मेरेन रिगल्यांत मुळां हेरांक कमी लेखपाची? स्वताच्याच कुरकुटांत सुरक्षीत मानतात कांय आमी स्वताक आनी म्हणून वेगळेपण आमकां भावना जाला? कांय स्वताचे निर्णय स्वता जावन घेवपी नव्या पिळगेचोच आमकां भंय दिसपाक लागला? मोगाची आपली वेगळी परिभाशा मांडपी ही पिळगी समाज वेवस्थाच एक दीस न्हयकारत म्हणून भंय दिसपाक लागला कांय आमकां? आनी कोण हे आमी? ह्या आमी भितर खरेंच दोन वेळचे सुखान जेवण जेवपी सर्वसामान्य लोक आसपावतात कांय ह्या सर्वसामान्यांक चितावन घालपी आनी आपले साम्राज्य निर्माण करपाक सोदपी म्हत्वकांक्षी फुडारी आसपावतात. केला आमी केन्ना विचार?

घरा घरांनी मोग आपणायतात आमी खरें म्हणल्यार. कितलोय वायट, कुकर्मी भुरगो आसलो तरीय म्हजो भुरगो म्हणून माफ करताच आमी ताका. कितलोय वेगळो वागलो तरीय ताचे अस्तित्व, ताची नाळ तुटना ताच्या घरच्यां पासून. पूण मागीर असोच एक भुरगो एक नातें तयार करता दुसऱ्या कोणा कडेन, ते करतना तो न्हयकारता ह्या समाजाचे नेम आनी शिमो, तेन्ना मात तो संस्कारा भायलो जाता खिणा भितर. ताका जाग्यार हाडपाचो, सरळ वाटेर हाडपाचो आमचो अट्टाहास. आनी निर्फळ जाता हे यत्न तेन्ना म्हजेच संस्कार चुकले म्हणून स्वताकूच दोशी थारायतात आमी. ताणें उबारिल्ले पावल ह्या समाजाक एका वेगळ्या बऱ्या वाटेर व्हरत हाचो आमकां विश्वासूच नासता केन्ना. तो विश्वास बसता मेरेन त्या भुरग्याक स्वताच्याच मनश्यां पासून तुटचें पडटा, खिणाखिणाक थोमणे खावन जगचे पडटा. ताणें खाल्ले फातर हेरां खातीर फुलांची वाट तयार करता इतलें मात खरें. 

तिरस्कार, दुस्वास, द्वेश वाडत वचपी वेळांत जगतात आमी सद्या. मनश्या मनश्या मदलो द्वेश, समाज समाजां मदलो द्वेश, राज्या राज्यां मदलो द्वेश, देशा देशां मदलो द्वेश. एक घाय दोन कुडके हे घोशवाक्य जाला आमच्या समाजाचे सद्या. आनी अश्या वेळार मोगच तारपाक शकता आमकां. आमी एकमेकांचेर मोग करपाक शिकया. आमच्या मदले दुरावे पयस करून एकठांय जगपाक शिकया. आमच्या मदले वेगळेपण आपणावन ताचो आदर करपाक शिकया. सगळ्योच गजाली एकामेकांच्यो पटच्यो नात आमकां घडये पूण कितें तरी साम्य आसतलेंच आमचे मदीं. कितें तरी एकामेकांक जोडपी दुवो आसतलोच आमचे मदीं. तो सोदून काडया आनी ताचे आदारान एकामेकां सांगातान एक नवें नातें जोडया. भोंवतणी दिसपी मोगाच्या बियांक रुजपाक मदत करया. दुबावान पळोवचे परस तांकां अपुरबायेन पळोवया. तांच्या मोगांत बुडून कांय थेंबे आमच्याय पोश्यांत पाडून घेवया. फाल्यां आमी उरची नात पूण फुडाराच्या पिळग्यां खातीर एक खोशी समाज तयार करून तरी वचया. 

अन्वेषा सिंगबाळ

मडगांव गोंय